Хятадын эртний соёл иргэншил нь тариалах соёл иргэншил болох учраас Хятадын эртний домог vлгэрт хєдєє аж ахуйтай холбоотой vлгэр бишгvй олон байдаг юм.

    Хvн тєрєлхтєн буй болсоны дараа ан гєрєє хийх, загас агнах юм уу хээрээс жимис ургамал тvvж амьдарлаа аргацаахын тєлєє єдєржин зvтгэдэг боловч хааяа бас єлсгєлєн явах цаг ч гардаг аж. Жиан юань гэдэг нэртэй vзэсгэлэнтэй нэгэн охин Ю тай хэмээх газарт амьдарч байжээ.

    Нэг єдєр Жиан юань охин гадуур тоглож байгаад харих зам зуураа намаг даачтай газарт асар том гээчийн хєлийн мєр байсаныг олж vзэжээ. Yvнийг vзээд Жиан юань гайхан сонирхож тэр асар том хєлийн мєр дотор гишгэж vзэх гээд эрхий хурууных нь оронд гишгэтэл хамаг бие нь доргиж цэцэрхийлжээ. Гэртээ хариад нэг их удалгvйгээр Жиан юань жирэмсэн болсон байлаа. Цаг хугацаа маш тvргэн єнгєрч Жиан юань хєнгєжиж хvvтэй болжээ. Энэ хvvхэд эцэггvй болохоор эргэн тойрны хvмvvс нь тvvнийг муу ёрвоо гэж vзээд бяцхан хvvг Жиан юаниас булааж аваад хээр аваачиж хаяжээ.

    Уул нь хvмvvс хээр хаягдсан хvvхэд єлбєрч vхнэ гэж итгэж байсан аж. Тэгэхэд эндvvр єнгєрдєг амьтад энэ нялха хvvхдийг хамгаалж, хєхvvл амьтад нь бас тvvнийг хєхvvлж байв. Ингэж энэ хvvхэд амьд байгаад байхаар нь хvмvvс энэ хvvхдийг ой дотор хаях гээд аваад очсон чинь тvлээ хадаж байсан хvмvvстэй тааралдсан тул хаяж чадсангvй буцжээ. Тэгээд уур хилин тєрж арга ядарсан тэдгээр хvмvvс энэ хvvг мєсєн дээр аваачиж хаяв. Тэгсэн чинь тэдгээр хvмvvсийг холдоогvй байтал огторгуйгаар нисэж явсан шувууд бууж ирээд далавчаараа энэ хvvг єєглєж дулаацуулжээ.

    Энэ хvv энгийн хvн биш болохыг хvмvvс ухаарч мэдээд тvvнийг авч хариад эхэд нь тушааж єгчээ. Энэ хvvхдийг олон удаа хаяж орхиж байсан болохоор эх нь тvvнд Чи буюу "хаях" гэсэн нэр єгчээ.

    Чи хар багаасаа их холын бодолтой хvн байлаа. Тэр хvмvvсийн єдєржиж амьтан араатан агнах гэж хєєлцєє туулцаан болж, vр жимис тvvж бужигнаж, тогтмол орон байргvй хэсэн амьдрахыг vзээд тогтмол хvнс хангадаг газартай бол ямар аятайхан бэ гэж боджээ. Тэр байнга ажиглаж туршиж байгаад хээрийн буудай, тутрага, буурцаг, шиш болон зvйл зvйлийн жимисний vрийг авч хагалсан газартаа тариж, тvvнийгээ тогтмол усалж, євсийг нь арилгаж, сэтгэл тавин арчлах юм бол ургац нь бие гvйцэж vр жимис нь боловсроод ирэхээрээ хээрийнхээс илvv амттай болохыг олж мэдсэн байлаа.

    Эдгээр хээрийн vр жимисийг нэн их vр ашигтай бойжуулахын тєлєє Чи бас мод чулуугаар дєхємхєн багаж хэрэгсэл зохиожээ. Ингэж явсаар Чи эрийн цээнд хvрэхэдээ хєдєє аж ахуйн талаар маш их туршлага хурамтуулсан байлаа. Чи хєдєє аж ахуйн талаарх єєрийн туршилгыг хvмvvст харамгvй уламжлан зааж нvр хичээнгvй чармайсны эцэст хvмvvс ан гєрєє хийж загас барьж хээрээс vр жимис тvvж амьдардаг байсан хэцvv байдлаасаа мултарчээ. Иймээс хvмvvс Чи-г хvндэтгэн "Хєv жи" хэмээн дууддаг болсон байлаа. "Хєv" гэдэг нь эзэн хаан гэсэн утгатай, "жи" гэдэг нь vр тариа гэсэн утгатай vг байжээ.

    Хєv жийг нас барсаны дараа хvмvvс тvvний ач гавьяаг тэмдэглэхийн тєлєє vзэмж байдал туйлын сайхан нутаг болох "Дv гуан жи е" хэмээх газарт оршуулсан аж. Хурмаста тэнгэрийн ордны арш сахиулсан нарын ертєнц тэнгэр хоёрын хооронд зорчдог шат нь энэ газраас ойрхон байдаг юм гэнэ. "Дv гуан жи е"-гийн хєрс шороо єнгє шимлэг байж, янз янзын vр тариа идрvvнээр урган бойжиж, намрын ургац хураалтын vе болоод ирэхэд бас гарьди галвинга зvйлийн шуувуудыг дагуулан энд ирж, хєгжиж бvждэг vлэмжийн гайхамшигтай vзэгдэл гардаг болсон гэнэ.