А.Одцор гэвэл Євєр Монголд мэдэхгvй хvн бараг байхгvй болов уу. Дунд сургуулийн хичээлийн бичгээ тvvний бичсэн "ээж нуур" гэдэг найрууллыг хэдэн vеийн хvмvvс уншсаар хvний зэрэгт хvрсэн юм. На. Сайнцогт, Б. Бvрэнбэхтэй хамтаар тvvний нэр Євєр Монголын орчин vей уран зохиолын тvvхэнд тулгын чулууг нь тависан хvний хувиар тэмдэглэн vлдсэн байна.

    Энэ жил наян нэгэн насны сvvдэр зооглож яваа А.Одцор гуай "би vзгээ зvгээр байлгаж чадахгvй нь ээ" гэж ярьж байна. Хан уулыг цас дарж, хайрхан биеийг нас дардаг гэдгээр, сонсгол муудаж, хараа нь бvрэлзэх болсон хэрнээ энэ буурал маань, vзэгнийхээ vзvvрийг хурдлуулан байж, єнгєрсєн жил "он жилvvд" гэдэг романаа туурвиж дуусгасан билээ. Євєр Монголын Утга Урлагийн Холбооны дарга Аянга гуай, "Одцар бол бидний vлгэр жишээ мєн " гэж сэтгэл догдлон хэлж байсан гэдэг.

    Суут мэргэн зохиолч А.Одцор гуай, асруу асруу шорон хадтай, алтандаан адилхан элс манхтай Баарин нутагт тєрж, 12 насанд нь ээж нь тvvнийг сургуульд оруулж, а vсэг нvдлvvлж, арвын тоо тоолуулсан байлаа. 1946 онд тэр хувьсгалд оролцож, Морьт цэргийн офицер болжээ. 1948 онд тэр агуу их зохиолч Лу Шvний нэрэмжит урлагийн сургуулид элсэн орсон байна. Энэ хугацаанд тэр ангийнхаа нєхєдтэйгєє хамтаар Монгол хэлээр "архи" гэдэг ганц vзэгдэлт жvжгийн зохиол бичсэн нь Євєр Монголдоо анхных нь байлаа.

    А.Одцорын зохиол бvтээл нь цаг эрин, амьдралаар сэдэвлэж, адил бус цаг эрний бодит ахуйг тусган харуулдаг онцлогтой юм.

    Хятадын чєлєєлєх дайнаар сэдвэлсэн "тал нутгийн хєвгvvд" зохиол нь манай улсын Монгол зохиолчийн ууган тууж болсон юм. 50-60 аад оны vед шинэ Хятад улсын бvтээн байгуулалт болон хєдєлмєр оргилсон цаг эрнийг харуулсан "сувд цацсан тал"? "алтан давалгаан" зэрэг бvтээлийг нэрлэж болно. Хорьдугаар зууны далаад оны сvvлчээр тэр єєрчлєлт хийж нээлттэй болсноос хойших нийгмийн шинэчлэлтээр сэдэвлэж "номин цэнхэр рашаан гол" гэдэг уянгын єгvvллэг туурвисан билээ.

    "Аав яагаад ном уншиж, зохиол бичихээс єєр юм хийдэггvй юм бол оо" гэж багадаа их л гайхдаг байлаа, аавынхаа сэтгэлийн хорвоог том болоод л ойлгох шиг болж байна гэж охин Сарантуяа нь ярьж байна. Тавин жил хурдалсан боловч буурал зохиолчийн маань vзэгний vзvvр мохоогvй л байна.