1644 оноос 1840 он болтлох 200 шахам жилийн турших Хөхнуурын монгол үндэстний түүхийн хөгжилд мандаж буурсан талтай юм, энэ нь даруй 1723 онд гарсан Лувсанданжины Чин Улсын эсрэг бослого болно. 1723 оноос өмнө бол Хошууд монголын Хөхнуурт мандан бадарч байсан үе болно, 1723 оны бослогоос хойших түүхэн байдалд олон өөрчөлөлт гарсан юм.

     Мин Улсын сүүлчээс Хөхнуур болон түүнтэй залгалдаж байгаа тал нутагт голцуу баруун Ойрд болон Хошууд монголчууд аж төрж байжээ. Тэд 17-р зууны 30-аад онд Хөхнуурт орж ирсэн байна.

     16-р зуунаас хойш монгол нутаг даяар хагацлын байдалтай байв. Их говиор зааг болгож, говийн өмнө-даруй Өвөр монгол, говийн ар-даруй Халх монгол болон говийн баруун-даруй Ойрд монголоор гол болгосон баруун монгол гэх гурван том хэсэгт хуваагдаж, дотроо бас доторхой хил хязгаартай олон нүүдэлчин угсаа нар байжээ. Олон монгол угсаа нь Мин Улс болон 17-р зууны эхний үед мандасан Хойд Алтан Улстай адил бус харицаатай байв. Говийн өмнөх район нь Мин Улс болон Хойд Алтан Улсын хооронд байж, Мин Улс болон Хойд Алтан Улс нь цөм говийн өмнөх монголыг биедээ татах, эзлэн түрэмгийлэхээр чармайж байв. 1634 онд Хун Тайж цэргийн хүчээр Цахрын Лигдэн хааныг шахаж байгаад баруунш явуулж, үлдэсэн олон нь бууж өгөсөнөөс говийн өмнөх монгол бүхнээрээ Хойд Алтан Улст харьяалагдасан байна. 1636 онд говийн өмнөх монголын 16 ястадын 49 жилийн феодалын ноёрхогчид одоогийн Хятадын Шэн янд цугларч, Хун Тайжын монголын хаан болох байр суурийг хүлээн зөвшөөрч, улсын нэрээ Чин Улс хэмээжээ. Энэ нь Чин Улс говийн өмнөх монголыг ноёрхож, говийн өмнөх бүх ястад Чин Улст харьяалагдасаныг харуулж байна. Мөн оны намар Хятадын баруун хэсгийн нутагт Ойрд монгол болон Гүүш ханы дагуулсан Хошууд монгол Хөхнуурт шилжин ирсэн байна.

     Чин Улс говийн өмнөх монголыг нэгтгэн дагуулсанаас эхлээд байдлын хөгжлийн дагуу эцсийн бүлэгт бүх улсыг нэгтгэж, олон газрын монголчуудыг нэгтгэсэн байна. Чингийн бүх улсыг нэгтгэх явцад монгол үндэстэн нь хүчин чадлаа өргөж, нэгдсэн олон үндэстэнтэй улс болж хөгжлийг ахиулсан байна.