Түвдчууд загас идэхийг цээрэлдэг боловч сурвалж бичигт түвдийн зарим нутагт ялангуяа гол мөрөн дагуу тосгодын иргэд загас иддэг гэсэн тэмдэглэл бий. Өнөө түвдийн нийгэм эдийн засаг хөгжиж ялангуяа гадаадтай хэлхээ холбоо ирэх тусмаа нэмэгдэхийг дагалдан бусад үндэстний зан үйл амьдралын з дадгал ч түвд үндэстний амьдрал ахуйг нөлөөлсөөр байна.

      Түвдчуудын загас идэхгүй заншил нь голдуу буддын шашны нөлөөнөөс болжээ. Түвдчууд нуур бүрдийг аиун дархан гэж шүтэн биширч тахиж байдаг. Нуур бүрдэд орж тоглох, загас жараахай барихыг ариун нуурыг хиртүүлэн бузартуулаа гэдэг байна. Гэхдээ Жүнба тосгоны иргэд яагаад загас агнах уламжлалттай байгаа вэ? Энэ тухай ийм нэгэн домог үлгэр байдаг. Эрт дээр үед Жүнба тосгоны иргэдийн загас агнаж загасны мах идэхийг "тэнгэр сахиус" зөвшөөрлөө гэдэг. Эндэх голын загас үржил сайтай болохоор голын савдаа бахтан ядах болжээ. Аргагүйн эрхээр олон загасанд дэлэвч ургаад амьдрах орон зай хайхаар тэнгэрт халин гарсан гэнэ. Явсаар байгаад тэнгэрт далавчтай загас олширч наран сарны гэрэл гэгээг халхлан далдлах болжээ. Газарт амьдарч байагаа амьтан ургамал нар сарны ивээлийг хүртэхгүй болсноор үхэж сөнөж эхлэлээ гэнэ. Тэнгэр сахиус үүний нь үзээд хүний ертөнцөд ирээд Жүнба тосгоны иргэдэд загас агнаж, загасны мах идэж болно гэж хэлсэн бөгөөд тэднийг үүнээс болж үйлдсэн ял нүглий нь хэлтрүүлжээ. Үүнээс хойш эндхийн түмэн бодит мянган ургамал амьлан сэргэж, Жүнба тосгоны иргэдийн загас агнаж загасны мах идэх зан үйл ч одоод болтол уламжлагдсаар иржээ.