Нобелийн шагналт Хятадын зохиолч Мө Янь-ийн “Морины яриа” өгүүллэгийн жүжигчилсэн зохиомж сонсоно уу.
Хятадын орчин үеийн уран зохиолын сод төлөөлөгч Ван Цэнци-гийн “Жижиг гартай Чэнь” өгүүллэгийн жүжигчилсэн зохиомж сонсоорой.
Хятадын эерэг сэтгэл судлалыг үндэслэгч, Чинхуа их сургуулийн Сэтгэл судлалын тэнхимийн анхны дарга, доктор Пэн Кайпин, шавь Янь Вэйтэйгээ хамтран туурвисан “Аз жаргалаар дүүрэн амьдар” номоо анх 2020 онд хэвлүүлсэн нь уншигчдын талархлыг хүлээж, 2024 он гэхэд 32 дахь удаагаа нэмж хэвлүүлсэн юм.
Хятадын эерэг сэтгэл судлалыг үндэслэгч, Чинхуа их сургуулийн Нийгмийн шинжлэх ухааны коллежийн захирал доктор Пэн Кайпиний 2024 онд хэвлүүлсэн “Аз жаргалын үр” номд сэтгэл судлалын түүх, ухагдахуун, нийгэм соёлын болон эерэг сэтгэл судлалын салбарын холбогдох мэдлэгүүдийг танилцуулсан бөгөөд шинжлэх ухааны танин мэдэхүйг дээшлүүлж, амьдралын мөн чанарыг хайхыг хичээсэн юм.
Би генералыг улам их дурсдаг болов. Тэр надад /генерал/ царцаагаар тоглосон тухай, өвсний үндэс ухаж идэж байсан тухай олон юм ярьдагсан. Бас хэн нэгэнтэй маргалдсан, нударга зөрүүлсэн тухайгаа ч санадаг байв. Дайны тухай бараг ярихгүй. Яагаад ярьдаггүй байсныг нь мэдэхгүй. Генерал өчнөөн олон том жижиг тулаанд орсон. Байлдаад ялагдаж байсан удаа бараг үгүй.
Бээжин урьд нь ямар байсныг би мэднэ. Багадаа хуучин гудамжинд амьдардаг байлаа. Баяр хөөртөй, олон үгтэй, жаахан, дүрсгүй охидыг санадаг. Бодоод үз дээ, тэд байгаагүй бол Бээжинг Бээжин гэх үү? Өнөөгийн Бээжин тэр үеийн Бээжин биш. Энэ хотод урьдын халуун дулаан зүйл байхгүй. Бээжингийн гудамжнууд цээжиндээ таних танихгүй, үнэн худал бүхнийг тэвэрч танигдахгүй болсон. Харин би Бээжинд ирэх тоолондоо гудамжинд цовхчин тоглох тэр жаахан охидыг миний багад байсан охид мөн байх вий гэж горьдож хардаг....
Цэндийн Доржготов зохиолчийн “Хуруун чинээ лааны гэрэл” өгүүллэгт зүүдний оруулбар бий. Төрөл арилжаад удаагүй хань нь зүүдэнд их ядруу царайтай орж ирж миний хойноос буян хийгээрэй. Төрлөө олохгүй их л зүдэрч явна шүү гэж гуйдаг. Төвөд үндэстэн зохиолч Цэрэнноровын “Сэтэртэй хонь” зохиолд яг ийм өгүүлэмж, ийм үзэл санаа бий. Өгүүллэгт илүү аймшигтай, хирдхийм байдлаар “....ясан хэдрэг болсон бие, хөнхөр нүдний ухархай, уранхай хувцас, өтөлж хөгширсөн Санму цамцны энгэрээ ярвал огтолж хаясан хоёр хөхний шархан дээр өт хорхой язганаж...” гэж дүрсэлжээ.
Тахиа гурвантаа донгодоход гэгээ ороогүй байв. Тосгонд байсан бол хүмүүс өдийд аль эрт босч, өглөөний ажлаа эмхэлсэн байдаг. Тахиа бол айл гэрийн сайн түшиг. Өвлийн өдөр богино, зуны өдөр урт. Тахиа аль улиралд үүрийг гэгээг зарлах нь сэрүүлэгтэй цагнаас хавьгүй үнэнч....
Зохиолч, арван найман жилийн хугацаанд миний бие уран зохиолын олон сэтгүүлд гурван сая үгтэй бүтээл нийтлүүлсэн юм. Баруун орны хөдөө тосгоны эгэл жирийн хүмүүсийн ажил төрөл амьдрал тэмцлийг хамгийн энгийн үг хэллэгээр чин сэтгэл гарган бичсэн гэжээ.
Зохиолчийн “Аавын толь” өгүүллэг эгэл нэгэн ажилчны амьдралаар цаг үеийн хөгжил өөрчлөлтийг тусгажээ. БНХАУ-тай нас чацуу аавынх нь нэг нас эгэл илүү дутуугүй шүлгийн шат мэт байж, энгийн мөртлөө эгэлгүй амьдралыг туулсан байна. Ерөөл зөгнөлийн айзам сэтгэлгээний өгүүллэгийн өнгө аясыг бүтээж чадсан юм.
Энэ зохиолын нууцлаг тал нь юундаа байгаа бол ? Уран зохиолын ид шид нь юундаа байгаа бол? Энэ зохиол зуун жил өнгөрөхөд 1918 оноос өнөөдөр хүрэхэд, үндэс нь алдагдаагүй нууц нь юундаа байгаа бол?
Ташуурын сур шиг богинохон өгүүллэг. 12 настай хүү, “Би яг арван таван жилийн дараа генерал болно” гэж хэлж буйгаар зохиол эхэлнэ. Арван таван жил өнгөрсөн ч хүү генерал болсонгүй. Цэргийн сургуульд орохоор тосгоныхоо 800 хүүхэдтэй өрсөлдсөн ч сүүлийн зургаад үлдээд хасагдана. Мөрөөдөл нь нурсан хүү өдөр шөнө уйлж аваад, ээжийнхээ оёж өгсөн хөнжлийг үүрч, 40 км-ийн цаана байх химийн үлйдьэрт хар ажилчнаар очиж ажиллана. Сард 23 юанийн цалин авдаг, түүнийнхээ талыг мастер багшдаа шатраар хожигдож мөрийд алдсаар... Сүүлийн өдөр багшаа хожиж, мөрийд тавьсан нэг сарын хоолны талоныг нь бүгдийг нь хамж аваад замд гарна.