Аудио

Эцсийн эр хүн

Аим Алимтаас ирээд ганц хономогцоо эрлээ эхэлж Шүйжин гудамжаар явлаа. Шүйжин гудамж мод ихтэй. Зуу гаруй настай цагаан улиаснуудын мөчир сагсайгаад холоос айлын байшин халхална. Энэ гудамжинд хотын хамгийн сайн, хол ойрд ихэд алдартай орос маягийн уурын газар бий. Гурвалжин дөрвөлжин хэлбэртэй чулуунуудыг галд улайсгаж дээр нь том шанагаар хүйтэн ус хийх тэр хоромд халуун уур савсаж, маш тааламжтай болох аж.... Палат нас ахисан боловч өвөөгөөсөө үе дамжин ирсэн цорын ганц өв хөрөнгө болох уурын газраа ажиллуулсаар байгаа юм.

Хуц айл хэссэн нь

Тосгоны захад хэдэн тахиа тэжээл эрэн түлхэлцэж, газар тоншино. Цацсан будааг бүгдийг нь тоншчихов уу гэвэл арай үгүй бололтой. Толгой гудайн тоншсоор л. Азарган тахиа далавчаа дэлгэн нэг тахиан дээр буувал тахиа цагаа олоогүй түүн уруу хялавхийх нь хүсэлгүйгээ илэрхийлж буйн шинж. Гэвч азарган тахиа үүнийг үл ойшоон далавчаа дэвсээр дараад авлаа. Энэ мөчид Ван Маншэн хонио туусаар тосгонд орж ирсэнд азарган тахиа цочиж үргээд, далавчаа хумин хонин сүргийг ажив.

Сар шинээр

Өвлийн адаг сар гармагц албан хаагчдаа гэр гэрт нь хариулдаг. Хошууны үймээн шуугианд тосгоны суурингийн дарга нарын хэн нь ч жил хуучрахыг хүлээлгүй гэр гэртээ харина. Долоон айл тосгоны дарга Ли Дэлин ямар их яарсан гээч. Түүний гэр хошууны зочид буудлаас ганц км зайтай байдаг.

Татсан чавхдас мэт амьдрал

Саарал манан хөшиглөсөн ууланд хөгшин залуу хоёр сохор хүн цувран алхаж явлаа. Тэдний гандмал сийрсэн бүрх эгээ л голын ширүүн урсгалд үйгдсэн мэт түргэн түргэн дэрвэлзэн хөдөлнө. Хаанаас хаа хүрч яваа нь сонин биш, харин тэд шанз барьж яваа нь л чухаг. Тэд бол үлгэрчид ажгуу.