"Хөгжилтэй аялал" холбоо тэмдэглэлийн удаах хэсэг...

     Үгүй тэр хараач, хөөе. Эд бас элсэн дээр гар бөмбөг тоглоод амжижхаж гээч...

     -Та нар хоёр бага болж тогложээ дээ. Аль бага нь түрүүлэв дээ? гэж Хүчитээс асуухад,

     -Тэр нь түрүүлсэн гэж хэлэхэд бэрхтэй юм болсон. За одоо жинхэнэ ёсоор эхэллээ шүү гээд л эхэлдэг юм. Тэгээд хожигдсон тал нь болсонгүй ээ, болсонгүй ээ. Одоо жинхэнээсээ эхэлье гэсээр байгаад хэчнээн ч "жинхэнэ тоглолт" болов бүү мэд, ямар ч байсан ялагч тодроогүй л юм гэлээ.

     -Тэгвэл хамгийн шилдэг тоглогч нь хэн байв? гэсэн чинь

     -Би л байхгүй гэсэн юм. Уг нь манай Уриханыг хамгийн сайн тоглогч гэж би сонссон юм. Тэгэхээр энэ ер нь юу л бол доо... Энэ сайхан зургийг хэн авсан юм бэ? гэхээр, Хүчит:

     -Би л байхгүй гээд байсан хүн дээ. Энэ Хүчит үү... хэ хэ хэ... Манай Хүчит золбоотой, ер нь хаа ч явсан хөл алдахгүй сэргэлэн залуу. Ямартаа л 2-р багийнхны эрчүүдийн тоо 5 байсан тул сондгойрсон нэг нь ганцаар нэг өрөөнд орох болж гэнэ. Ахлагчийн хувьд Дармаа орох юм уу гэтэл, "Ер нь унтахдаа хамгийн их хурхирдаг нь оръё" гээд Хүчит ганцаараа тухалсан гэнэ лээ. Ёстой "шударга гар" байгаа биз?